Salem in herinnering. 28 april 1994 - 7 augustus 2017.

Lana Zoughbei schrijft het volgende als herinnering aan Salem:

Jij was de eerste persoon in een rolstoel die ik ooit ontmoette.

Ik was net afgestudeerd in die tijd en zat vol energie; een jonge meid die niets liever deed dan de hele dag rennen en vliegen. Dus jou vond ik maar zielig en zwak zoals je daar opgesloten zat in die rolstoel. Ik had medelijden met je. Dat mijn toenmalige manager beweerde dat je helemaal niet zwak was, daar begreep ik niks van. Tot ik je beter leerde kennen.

We hebben samen heel veel fijne momenten meegemaakt. We hebben gezongen en gekletst en ‘Memory’ gespeeld, jouw favoriete spel, en ik vergezelde je af en toe als je naar het ziekenhuis moest. Langzamerhand begon ik me te realiseren hoe gelukkig je eigenlijk was en hoe sterk! Sterker nog dan ik. Jij accepteerde je leven en alle medische problemen en moeite die daar bij kwamen, elke dag weer.

Je was dapper en pienter en de meest hulpvaardige persoon die ik ooit heb ontmoet. Je had een lieve, brede glimlach die mensen motiveerde en bemoedigde en leerde elkaar lief te hebben. We zullen je vreselijk missen.

Ik hou van je. Je bent voor altijd in mijn hart.