Genieten

Omdat het einde in zicht is van onze maand vrijwilligerswerk, willen we graag wat mooie momenten delen. Momenten die we bewaren in ons hart om niet meer kwijt te raken. Momenten met de bewoners die onvergetelijk zijn. In onze ogen misschien wel de meest simpele momenten maar de bewoners zijn dolblij. Hierbij merken we dat deze bewoners niet zielig zijn maar genieten van de normale dingen van het leven en dan weten we weer hoe verwend wij zijn en in welke cultuur we leven waar we zo enorm materialistisch zijn.

Dat wordt duidelijk als je met een piepende deur heen en weer gaat waardoor Samech helemaal dubbel ligt. Of als je een gordijn openschuift. Maar een stoel over de vloer schuiven is ook goed hoor! De rolstoel van een medebewoner piept als de bewoner heen en weer wiegt, Samech lacht en wij lachen mee met zijn aanstekelijke lach. O ja, Samech vind het geweldig als je even jouw gezicht tegen hem aanlegt en echt met hem kroelt.
Sireen die nog erg moet wennen op Jemima, ze laat vaak klagelijke geluiden horen, tot je haar oppakt en met haar rondjes loopt. Je ziet haar ontspannen en daardoor geniet ik met haar mee.

Als er iets ondeugends wordt gedaan op de groep kun je dat van verre al horen, want Nour lacht bij voorbaat al! Als het even lukt ligt er een beker water op de grond, of spullen uit een laadje op de grond. Nour is echt de ondeugd van de groep. Als hij iets geks kan uithalen dan doet hij dat. Achmed heeft graag de deuren van de cd-kast open, Nour doet de deuren dan natuurlijk dicht. En Achmed heeft graag de deur tussen de gang en woonkamer dicht en dan doet Nour hem open! Het is geweldig om het ondeugende gezicht van Noor te zien.
Het is geweldig om Nour Happy Birthday te horen zingen: heppie pipa, pipa!! De eerste keer dat ik dat hoorde was ik erg verbaast en nu krijg ik standaard een grijns op mijn gezicht.
En wat doe je als Nour niet wil eten? Gewoon even een rondje met zijn rolstoel rennen.. Het mooiste vindt hij als je door de gang rent want dan kan de werker echt hard rennen😉

Maar het kan misschien nog wel simpeler. Ikram geniet er zo van als je in alle rust haar haren doet. En wat is er mooier als je de haren van Safija hebt gedaan en moeder haar komt ophalen. Moeder kan dan zo heel liefdevol dankjewel tegen de werkers zeggen. Het bezorgt me een brok in mijn keel als moeder Safija een fijne dag toewenst. De moeder is zo lief voor haar dochter!
En echt waar, het klinkt misschien raar als ik zeg dat dit maar enkele momenten zijn die we meenemen. Want het is serieus als ik zeg dat de hele dag opgebouwd is uit waardevolle momenten. Het mooiste wat je hier kan geven is liefde. Dat ontroert me!

Ik ervaar hier echt dat als je deze liefde kan geven aan de kinderen dat deze liefde van God is. Dat maakt me stil. Denk u aan deze kinderen in uw gebed?!