Gesetteld

Een warme deken valt steeds weer om je heen. Of dit is door de warmte of omdat we ons hier zo welkom voelen is natuurlijk de vraag. Het weer bevalt ons goed. We zijn beiden in het vorige weekend behoorlijk bijgekleurd (en ik verbrandt😉). We leven hier veel op het balkon en genieten van ons uitzicht. We starten met ontbijt op het balkon. Heb ik een avonddienst dan lunchen we op het balkon. En heb ik een dagdienst gehad dan eten we ’s avonds, hoe kan het ook anders, op het balkon… David weet ondertussen dat hier ’s morgens koffie wordt gezet, dus komt hij binnen met: ‘Mag ik koffie, alsjeblieft?!’ Het alsjeblieft en dankjewel gaat keurig!  Peter geniet ondertussen ook van de Arabische koffie en doet overal een bakje mee. Ik houd het gewoon bij water en thee. De eerste dag op de groep kreeg ik dat niet goed uitgelegd en kreeg ik een warme beker melk met suiker. Dat vond ik afschuwelijk. Dus dat kan ik duidelijk verwoorden nu. Daarnaast helpt Jo Anne mij op de groep met dingen vragen en uitleggen. Ook heeft Jo Anne uitgelegd dat ik wel begrijpt wat er in het Engels wordt verteld maar niet zo makkelijk kan terug praten. Dat scheelt drie keer een extra uitleg😉

De ramadam is in volle gang, maar dat vergeet ik soms. Toen de lift kapot was en de broer van één van de cliënten zijn zusje naar boven had getild wilde ik hem een glaasje water aanbieden. Gelukkig hield Jo Anne me tegen. Ik sta hier bekend dat ik niet tegen viezigheid kan, dus is Lemuel weer een stukje schoner! Misschien is het meer dat ik er niet tegen kan dat ik niets te doen heb en dan maar ga schoonmaken. En omdat het stilzitten ook niet lukt als ik vrij ben heb ik mijn grote hobby weer opgepakt. In een volgepakt winkeltje in Bethlehem hadden ze mooie tekenspullen dus dat komt helemaal goed.

Op Lemuel is een nieuw meisje gekomen. Zij komt de halve week en de andere helft is zij thuis. Het is erg mooi om te zien hoe de werkers alles uit moeten vinden. Ik vraag me dan af of ze kan zien en horen, dan krijg ik als antwoord: weten we niet, moeten we uitzoeken. Het is dan echt pionieren. Super interessant natuurlijk! Maar ook behoorlijk ingewikkeld. Er is geen idee op welk niveau zij functioneert. De ergotherapeut en fysiotherapeut denken gelukkig goed mee. Maar ook voor haar: ze ziet ineens allemaal nieuwe gezichten, daarbij komt nog dat ze waarschijnlijk voor het eerst van haar leven blonde mensen (buitenlanders) ziet, sommigen spreken haar taal niet. O en vergeet het eten niet, thuis at ze yoghurt en thee met biscuitjes. Hier krijgt ze water, gemalen fruit en broodpap. Ze weet niet wat haar overkomt! Op haar eerste dag had ik haar ’s avonds op schoot. Daar genoot ze echt van! Het is zo’n mooi meisje. Ik word daar echt blij van dat Jemima haar dit kan bieden!

Afgelopen vrijdag en zaterdag mochten we bij Jemima ook 2 groepen met toeristen ontvangen. Peter heeft voor deze groepen samen met David een presentatie en rondleiding gegeven. Vrijdagavond betrof het zelfs een koor wat kwam zingen voor de bewoners, wat genoten die daarvan! Met luide instemming werd ieder lied onthaalt en werd soms ook meegezongen. Cadeaus, giften werden achtergelaten, olijvenhout werd verkocht en mochten we een aantal nieuwe maandelijkse donateurs begroeten.

Geweldig om zo de steun en liefde van deze groepen voor het werk hier te mogen ervaren. Dankbaar werk, waarin je iets aan de cliënten geeft, maar ook zo enorm veel terugkrijgt. Dankbaar dat we hier mogen zijn en iets kunnen bijdragen!