Het begin.

Beginnen is misschien wel het moeilijkste. Je wilt een leuke openingszin maar weet er geen. En daarom begin ik gewoon bij het begin. Voorbereiden van een maand vrijwilligerswerk. Hoe doe je dat?

Onze voorbereiding begon bij mij met Engels opfrissen. Dat is niet echt mijn sterkste punt. Peter kan zich met Engels wel redelijk redden gelukkig. Hij praat gewoon ook voor mij!

Daarna zijn we na gaan denken over wat je allemaal mee ga nemen. Wat stop je nu eigenlijk in een koffer? Van vorige reizen naar Jemima werd ons al snel duidelijk dat we wel wat ruimte over moeten houden voor spullen die ons toe worden gestopt om mee te nemen naar Beit Jala. Een paar weken geleden kwamen twee vrijwilligers bij ons over de vloer die nog het één en ander hadden. Dit keer ging het om wat servetten en een slaapzak. Soms gaan er wat folders mee. Ook hoorde ik pas het verhaal over de naaimachine die mee ging! Gekker kan toch haast niet?!

Deze week zijn we begonnen met uitzoeken van kleding. Dit shirtje wel, die rok niet. Echt een vrouwending dacht ik. Maar Peter moest ineens toch wat extra nieuwe shirtjes. Het begint hier toch een beetje te rieken naar ijdelheid!;-)

O ja en vergeet de stress om Calvin niet. Ja Calvin is onze leuke, schattige, schele kat. Kunnen we hem een maand missen? Ja Peter had uitgezocht dat een huisdier mee mocht het vliegtuig in. Maar toen heb ik toch maar ingegrepen, want het lijkt voor ons heel leuk, maar voor dat beest is het echt helemaal niets. Onze lieve buren en kostganger passen op de kat. Bij hen is Calvin echt in goede handen.

Daarnaast hebben we beiden ons werk. Dus dat is natuurlijk ook nog even spannend als je met de vraag komt of je een maand vakantie op mag nemen. Beide werkgevers deden niet moeilijk! Wat een zegen is dat! Wel komt er voor deze ‘vakantie’ veel bij kijken. We zijn de laatste zaken aan het afronden. Op mijn werk werd er door verschillende collega’s gevraagd of we een blog gaan bijhouden. Eerst waren we het niet van plan, maar door de vragen werden we eigenlijk wel enthousiast. Dus toen we ons daar even over nagedacht hadden hebben we besloten om het gewoon te gaan proberen!

Ik noemde het net al even. Wat een zegen, van God! Zo zien we dit avontuur. Dat we dit samen mogen gaan doen. De Heere maakte de weg vrij om vrijwilligerswerk voor een maand te gaan doen. Daar worden we echt dankbaar van. En dan is onze wens voor die maand zo klein: we zouden zo genieten van een extra glimlach op één van de gezichten van de bewoners!!